İnsanlığın dünya üzerindeki serüvenine eş olarak biriken; adet, gelenek, görenek, töre, sanat anlayışı, dil, din gibi birçok unsurun hem bir arada tutulmasını sağlayıp hem de  nesilden nesle aktaran bir kavramdır ' kültür '.  Bu özelliğiyle de bir milleti diğerinden ayırarak, milletlere ruh üfler. Kültürel değerler olarak anacağımız bu kavramlar içerisinde semboller ve motifler de büyük yer kaplar.  Orta Asya'dan beri  süregelen  göçebe yaşam sitili ve yerleşik hayatla birlikte kullanılan bu sembol ve motifler çeşitli eşyalarda kendini gösterir. Dokumacılık  sektöründe halı ve kilimlerde karşımıza çıkan sembol ve motiflerden bazıları; insan, akrep, su yolu, el, hayat ağacı, ejderha, bereket, göz vb. gibi sembollerle uygulanır. Gelgelelim bu sembol ve motiflerin kilim türküsü ile bize çağrıştırdıklarına.  Benim yaşımda olup da kilim türküsünü bilmeyen yoktur diyebilirim.  Türküyü dinlediğinizde bu toprağın sesini duyar, derdiyle dertlenir, töresini hissedersiniz.

Görüntünün aksi | Sesin yankısı Billur bir gece dinginliğinde huzurlu bir kalbin atışındaki ritim gibi acelesizim. Rahvan koşan atların adımları gibi sıra dışı günlerden geçip durdum hep ömrümce. Hizmete özel yazılar gibi sadece belirli kişilerin görüp bildiği bir hayatı tercih ettim. Sessiz kalıp içime yolculuk ettiğim günlerimde bile sevgisiz kalmadım. Sevgi susuz çöllerde su gibi, aç bedenlerde ekmek gibi ihtiyaçtır. Ben sevginin kendisini seviyorum, sevginin her türüne müptelayım.  Sevgi ne midir ¿ Çeşme başında ayağındaki çamurlu cizlavet ayakkabısını temizlerken kurduğu hayaldeki düğününde oynayan köylü kızın yüreğindeki gönül sızısıdır. Görmeden sevdiği bir peygamberin adı her anıldığında gözlerinin nemlenmesini gizlerken duyduğu huşudur. Ayşe teyzenin her sabah balkon saksısındaki budamaya bile kıyamadığı Atatürk çiçeğini sularken onunla konuşup dertleşmesidir. Önce fikrinde, sonra karnında büyüttüğü yavrusunu dünyaya getirip, kendi dünyasını yavrusu yapan, anne sevgisi vardır