Yaşanıldıkça girift sokaklarında kaybolunan fakat bir o kadar da keşfe açık bir sahnedir hayat. Öznesi kendimiz olsak da cümlenin diğer öğelerini belirleyemediğimiz bir sahne bu. Ne zaman, nerede, kimle ve nasıl yol yürüyeceğimizin de çok belirli olmadığı bir bilmeceyi adına ömür denilen zamanda  yaşarken çözmeye çalışsak da '-tam anlamlı bir cümle kurduk' dediğimizde, sahne ışıklarının kapanmasıyla afalladığımız bir tiyatro desem yeridir. İmtihan dünyasıdır bu hep bir şeyle sınanırız da öznesi kendimiz olan cümlenin yüklemi de hiç çalışmadığımız yerden çıkar. Bazen o kadar karmaşık bir hale gelir ki çözebilene aşk olsun. Bazen de engin denizler gibi görürüz ufkumuzu ve derin bir nefes alarak kendimizi mutlu edecek uğraşlara sararız. Karmaşık ve zor olduğu anları aşmak için uğraşan, şairin tabiriyle 'geceye yenilmeyen insana; ödül olarak bir sabah, bir gündüz ve bir güneş vardır.' Rahat ve emin olduğumuz anlarda ise mayasının gereğini yapar insan. Fırtınalı sabahlarını